Otto Andrzej Steinborn
Otto Steinborn, urodzony 24 kwietnia 1868 w niemieckiej rodzinie, „stał się” Polakiem z własnego wyboru. Urodził się w Borach Tucholskich, a polskość zakorzeniły mu prześladowania ludu pomorskiego. Steinborn potomek kolonistów z Prus, którzy przybyli po I rozbiorze Polski. Wychowywał się na wsi, która była czysto polska. Dzieci w niej nie znały nawet języka niemieckiego. Jego ojciec był nauczycielem, który z kolei nie znał polskiego. Zauważył jednak, że Polacy są tam traktowani bardzo niesprawiedliwie i postanowił nauczyć się ich języka. Z Toruniem był związany już od 1899 roku, kiedy to obronił doktorat z medycyny, chociaż początkowo studiował teologię. Równocześnie z rozpoczęciem praktyk lekarskich zaczął zajmować się działaniem na rzecz Towarzystwa Naukowego w Toruniu, z którym był związany już do końca życia.
W TNT Steinborn początkowo zajmował się m.in zdobywaniem nowych eksponatów muzealnych. Podejmował też inne działania na rzecz zachowania kultury polskiej w Toruniu, np. był założycielem Towarzystwa Muzealnego w Toruniu. Działalność społeczną ułatwiło mu małżeństwo z Heleną Kawczyńską. Po I wojnie światowej, czyli w dniu, w którym zgodnie z post. trakt. Wersalskiego Toruń został włączony do Polski, Steinborn, jako komisaryczny prezydent i prezes Polskiej Rady Ludowej witał wkraczające oddziały Wojska Polskiego. Jego największym sukcesem zawodowym było utworzenie Lecznicy Dobrego Pasterza, która była określana „instytucją łączącą leczenie wenerycznie chorych kobiet z pracami nad poprawą ich moralności przez nauczanie i wdrażanie do prac zawodowych i kobiecych”. Był współzałożycielem Towarzystwa Lekarskiego w Toruniu, pełnił funkcję prezesa Związku Lekarzy Okręgu Toruńskiego i Tow. Przeciwgruźliczego w Toruniu. Zainicjował utworzenie Pomorskiego Muzeum Krajowego oraz Instytutu Naukowego w Toruniu. Czynnie angażował się w organizację obchodów 700-lecia miasta Torunia. Sam zaproponował datę obchodów na rocznicę nadania miastu przywileju chełmińskiego. Steinborn działał także w takich organizacjach jak: Towarzystwo Bibliografów, Konfraternia Artystów, Pomorskie Towarzystwo Muzyczne, czy Polski Komitet Opieki nad Dzieckiem.
Za swoje zasługi został odznaczony Srebrnym krzyżem zasługi oraz Krzyżem Oficerskim orderu Polonia Restituta. Zmarł 4 sierpnia 1936 roku nie doczekawszy rozpoczęcia budowy Pomorskiego Muzeum Krajowego. W pierwszą rocznicę śmierci na gmachu TNT przy ul. Wysokiej odsłonięto tablicę pamiątkową, która przez okres II wojny światowej była ukrywana. Patrząc na Steinborna już dzisiaj, z perspektywy minionych od jego śmierci lat, widzimy w nim syna godnego ziemi, z której pochodził. Tego, który idzie i czyni ciągle i niestrudzenie, bo tego wymaga dobro Polski.
Autor biogramu:
Maciej Paracki (VI Liceum Ogólnokształcące w Toruniu)
Bibligrafia:
M. Wojciechowski, Otton Steinborn 1868-1936, [w] Działacze TNT 1875-1975, pod red. M. Biskupa, Warszawa-Poznań-Toruń 1975.
http://www.informatorium.ksiaznica.torun.pl
Toruński Słownik Biograficzny, tom IV.
Słowo Pomorskie, nr 184, 9 sierpnia 1936.
Działalność społeczna Ottona i Heleny Steinbornów w Toruniu, Rocznik Toruński
T.2 : 1967.
Historia Torunia (1920-1945), Tom III, cz. 2, pod red. M. Biskupa, Toruń 2006.